واگذاری مسئولیت های درون سازمانی

بررسی تعیین سوگیری در یک موضوع که زمان اقدام بر روی آن به سر آمده است، نامشخص بوده و به همین دلیل نیازمند تفکر راهبردی ویژهای است که سازمان میتواند در خود ایجاد کند. این اقدام نباید به طور کامل به افراد گروه مدیریت پیشنگرانه واگذار شود، بلکه باید اعضای بخشهایی را به خدمت گیرد که بیشترین تأثیر را میپذیرند

اجماع پیرامون تأثیر رویدادها

در این نقطه از فرآیند، مدیریت عالی میداند که موضوع بر روی سازمان تأثیر خواهد گذاشت. نیل به وفاق و اجماع پیرامون این که موضوع چرا، چگونه و کجا بر روی سازمان تأثیر خواهد گذاشت، نیاز به ارتباط دادن اطلاعات نرم و سخت در حوزه ی تفکر راهبردی دارد.

نظامبخشی سیاست سازمانی

کارکنان و اعضای بخشهای متأثر از تغییر، به بررسی میزان پویایی موضوع، با رویکرد معکوس یا برونی ـ درونی (یافتن روندها، نیروهای مؤثر و دست اندرکاران) و هم رویکرد درونی ـ درونی (مطالعه ی روندها و ارتباط بخشی آنها به اقدامات سازمانی)، می پردازند.

با انجام این اقدام، گروه نیازهای اطلاعاتی را تشخیص میدهد (به طور مثال، موقعیتهای درون صنعت و صنایع مشابه ی که از تغییر، تأثیر پذیرفته اند).

این نکتهی بسیار مهم را نباید از نظر دور داشت که موضوعِ عامل تغییر در یک سازمان ممکن است در مرحله ی نخست ظهور قرار داشته باشد در حالی که همان عامل میتواند در سازمان های دیگر در مرحلهی پیشرفتهتری باشد. در نتیجه این احتمال وجود دارد که سازمانهای دیگر زمان بیشتری را صرف این موضوع کرده و اطلاعات ارزشمندتری در این حوزه در اختیار داشته باشند. برای مثال هنگامی که خطوط هوایی امریکا با  موضوع بدیع ی به عنوان پایانه ی نمایشگر روبرو میشود، ضمن بررسی شرکتهای مختلف خارج از صنعت هوانوردی، اطلاعات ارزشمندی را بهدست میآورد که ساختار سیاست سازمانی شرکت در ارایه ی خدمات را بسیار ساده میکند.

پایش موضوع

هنگامیکه گروه کار خود را به انجام میرساند، مسیر مناسب اقدام هویدا میشود. در این زمان تشخیص نیازهای اطلاعاتی و واگذاری این مسئولیت به کارکنان مدیریت پیشنگرانه برای پایش این نیازها، دارای اهمیت فراوانی است.

پاسخ راهبردی: اصلاح یا اقدام

از آنجا که آینده غیرقابل پیشبینی است، موضوعاتِ عاملِ تغییر همواره رفتار و کنش پیشبینی شده و یکسانی ندارند؛ یک مدیر باید قادر به راهبری و هدایت موضوع تغییر به حوزه ی مدیریت و اقدام خود باشد. تغییرات در محیط (به طور مثال تغییر الگوهای اجتماعی، ظهور متغیرهای اقتصادی که در هنگام تدوین سیاست وجود ندارند، یک فناوری نوین که موقعیت و فلسفهی وجودی سازمان را با چالش مواجه میسازد) میتواند ما را به شکلی از تصمیم هدایت کند که در موضوعات دسته ی یک جای میگیرد. تغییر ممکن است در درون سازمان نیز روی دهد. یک سوگیری راهبردی جدید یا محصولی جدید که از اعتبار خط مشی کنونی می کاهد.

قالب ریزی موضوعات دسته ی سوم برای پایش

با وجود آن که ممکن است موضوعات دستهی سوم نیازمند هیچگونه اقدامی نباشند، اما میبایست این عوامل نیز به  دلیل احتمال تأثیر و ایجاد تغییر بر آینده ی سازمان، تحت کنترل و پایش باشند. اگر چنین فرضی به وقوع بپیوندد و تغییراتی روی دهد، موضوعات تغییر بازبینی شده و ممکن است به دستهی نخست که دارای ارجحیت فراوانی است، منتقل شوند.

 #کاشی سنتی