روش بهینه تعبیه
تجهیزات و تاسیسات در پیاده رو با تأکید بر افراد با محدوددیت حرکتی
پیاده رو
معمولاً مهمترین مکانی است که تجهیزات و علایم در آن قرار داده می شود با این حال
نباید تعبیه این تجهیزات باعث سد معبر، کاهش عرض و ارتفاع و یا در مواقعی به مسدود
کردن کل پیادره رو بیانجامد. همچنین در مکانیابی علایم و تجهیزات باید حداکثر توجه
را به کار برد تا در عین حال که از آنها در امور مختلف استفاده می شود مشکلی برای
عابران مخصوصاً معلولان و جانبازان از لحاظ حرکت ایجاد نکند.
مبلمان شهری در
پیاده رو نباید مشکلی برای عبور و مرور عابران معلول باشد؛ بنابراین، حفظ عرض قابل
دسترس و قابل حمل و نقل معبر حداقل به اندازه 48 اینچ در طول تمامی سیمای پیاده رو
برای حرکت ضروری به نظر می رسد. نظم پیاده روها معمولاً با مبلمانی که معبر،
مخصوصاً در مناطق مرکز شهر را مسدود می کند به هم ریخته می شود. این عوامل عبارتند
از تلفن عمومی، صندوق پست، دکه روزنامه، جعبه نامه
Mailbox ، علامت خطر در بالای سر، آوار ساخت وساز، و پارک مترها . علامت
خطر باید قبل از اینکه عابر به خطر نزدیک می شود وی را آگاه کند. بعضی راهنماها موارد زیر را برای مبلمان پیاده رو بر می
شمرند: در عرض 36 اینچی معبر چیزی نباید برآمدگی داشته باشد. چیزی که بیش از 4
اینچ برآمدگی دارد نباید به دیوار نسب شود. چیزی زیر لوازم نسب شده بر روی دیوار،
صندوق پست و سایر اینها در ارتفاع 28 اینچی قرار داده نشود. برای
آگاهی دادن بهتر در مبلمان خیابان باید از رنگهای براق مثل، سرخ، زرد و سیاه
استفاده شود. همچنین باید آگاهی لازم در
مکانهای تحت ساخت و ساز از وجود آوار از طریق علائم و یا ضبط صدا داده شود . (Americans
with disability act| 2002| P5 ) .
نتیجه گیری و
ارائه پیشنهادات:
نصب علایم هشدار
دهنده به پایه های پل هوایی در داخل پیاده رو و کیوسکها و دکه های داخل پیاده رو
برای استفاده کم بینایان و نابینایان.
نصب کفپوشهای
حسی قبل از در ورودی پارکینگهای عمومی که سبب انقطاع پیاده رو توسط سواره شده است.
تعمیر و مرمت
کلیه سطوح کف پوشها و پلهای موجود و حذف کلیه موانع غیر ضروری که به صورت برآمدگی
یا تورفتگی، اختلاف سطح شدید و غیر منتظره به وجود آوردهاند.
حذف کلیه موانع
غیر ضروری مانند تابلو، میله، بلوکهای سیمانی، نرده، پلهای هوایی عابر پیاده که بر
سر راه عابر قرار دارند.
تعبیه بالابرهای
مکانیکی به صورت عمودی و یا رمپ برقی برای پلهای عابر پیاده
نصب رمپهای برقی
برای زیرگذره های پیاده رو که اکثراً به صورت فضای کاربری تجاری نیز استفاده میشود
حذف کلیه موانع
از قبیل نرده و پله در محل ارتباط پارکها و فضاهای عمومی با پیاده رو
نصب تابلوهای
راهنما برای جهت یابی به صورت نوشته و یا علائم گرافیک برای افرادی که دید محدودی
دارند این تابلوها در ارتفاع 140 تا 160 سانتیمتری نصب گردند.
محلهای مخصوص
عابر پیاده در خیابان (خط کشیها) باید در امتداد پیاده رو قرار گرفته و با تدابیری
همچون رنگ و فرم مشخص و کفپوشهای حسی (برای معلولین نابینا و کم بینا) از دیگر
کفها جدا شود.
تهیه نقشه
راهنمای شهری مخصوص معلولین که در آن محلهای اختصاص داده شده به معلولین و همچنین
مکانهای قابل استفاده برای آنها با علائم مخصوص نشان داده شود (در صورت لزوم با خط
بریل برای نابینایان و کم بینایان) و این مورد مستلزم آن است که در تهیه شرح خدمات
برای تهیه طرحهای شهری بخش مذکور گنجانده شود.
ایجاد رامپ با
شیب حداکثر 8 درصد در کنار پله ها در کلیه سطوح غیر همسطح.
ارتباط پیاده رو
با خیابان باید در فواصل حداکثر 500 متر و با پل یا رمپهای شیبدار 8 درصد برقرار
گردد.
پیاده رو و راه
های ارتباطی پیاده باید عرض حداقل معادل 150 سانتیمتر داشته باشد. البته عرض 180
سانتیمتر مناسبتر است. عرض این پیاده روها نباید به وسیله درختها، تابلوهای
راهنمایی و رانندگی و سایر اشیاء مسدود گردد. پیاده روهایی که شیب آنها بیش از 6
درصد باشد باید به نرده های مناسب مجهز شده باشند. از احداث پیاده رو باشیب 8 درصد
بهتر است صرف نظر شود. جهت عبور عابرین از خیابانهای عریض که بیشتر از 3 ردیف حرکت
اتومبیل، احداث جزیره برای توقف عابر در بین ردیفهای حرکت اتومبیلها توصیه می گردد.
جهت عبور از
خیابانهای پر رفت و آمد، باید در محلهای مناسب چراغهای راهنمایی که توسط عابرین
قابل تنظیم باشد، نصب گردد. (کلید چراغها را باید در ارتفاع 105 سانتیمتری
نصب کنند که معلول بتواند از روی صندلی چرخدار آن را کنترل نماید).
باغراه هایی که
دارای پیچ و خم هستند، باید حداقل از فاصله 3 متری پیش از تغییر مسیر، جنس کفپوش
راه، با جنس قبلی متفاوت باشد ( هشدار دهنده برای نابینایان).
سرپوشهای متخلخل
روی حفره های شیر فلکه، و یا موارد تاسیساتی برق و فاضلاب، باید دارای سوراخهایی
به قطر حداکثر 13 تا 15 میلیمتر باشند (برای جلوگیری از فرو رفتن نوک عصای
نابینایان) (قربانی، 1382 ،ص 40.)
حداقل عرض مفید پیاده
رو باید 150 سانتیمتر (سطح مورد نیاز گردش 360 درجهای صندلی چرخدار) باشد. در هر
صورت در طراحی پیاده روها، رعایت بخش 10 آیین نامه طراحی راه های شهری مصوب
شورایعالی شهرسازی و معماری ایران الزامیست.
در پیاده روهایی
که به هر علت مانعی نصب نمیگردد، رعایت حداقل عرض مفید عبوری مقررات شهرسازی و
معماری اجباری است
پیشامدگی اشیای
نصب شده بر روی دیوار پیاده رو مانند «تلفنها» که لبه های خارجی آنها در ارتفاع
بین 70 تا 200 سانتیمتر از کف تمام شده قرار داشته باشند، نباید از 10 سانتیمتر
بیشتر باشد.
پیش آمدگی اشیای
نصب شده روی پایه یا ستون در ارتفاع بین 70 تا 200 سانتیمتر از کف تمام شده، که در
جهت حرکت فرد پیاده باشد، تا 30 سانتیمتر مجاز است.
پیاده روهای
مسقف باید حداقل 210 سانتیمتر ارتفاع آزاد داشته باشند. در صورتی که در قسمتهایی
از مسیر پیاده رو ارتفاع از 210 سانتینتر کمتر باشد، باید رنگ آن متضاد با محیط
بوده و جهت اشخاص نابینا یک آگاهی دهنده قابل لمس ت?مین
گردد
حداکثر شیب عرضی
پیاده رو 2 درصد باشد.
حداکثر شیب طولی
پیاده رو 5 درصد باشد. پیاده روهایی باشیب بیش از 5 درصد ملزم به اجرای ضوابط سطح
شیبدار خواهند بود.
در صورت لزوم،
وجود اختلاف سطح در پیاده رو تا 5/2 سانتیمتر مجاز است و بیش از آن مشمول رعایت
ضوابط سطح شیبدار خواهد بود
قسمت اتصال دو پیاده
رو که نسبت به هم اختلاف سطح دارند، باید به شکل مسطح و با ابعاد حداقل 150 در 150
سانتیمتر طراحی گردد. (اختلاف باید با تعبیه سطوح شیبدار در محلی غیر از محل اتصال
انجام گیرد(.
در محل تقاطع دو
پیاده رو، لازم است کف سازی محل تقاطع با بافت و رنگ متفاوتی اجرا گردد تا برای
اشخاص نابینا و نیمه بینا قابل تشخیص باشد
ایجاد جدول به
ارتفاع حداقل 5 سانتیمتر به رنگ متضاد با محیط اطراف، بین پیاده رو و سوارهرو و
همچنین بین پیاده رو باغچه یا جوی کنار پیاده رو الزامی است.
پوشش کف پیاده
روها باید از مصالح سخت، ثابت، غیر لغزنده و صاف باشد.
هر گونه درپوش
با پیاده رو همسطح باشد.
حتی الامکان از
نصب هرگونه شبکه در سطح پیاده رو جلوگیری شود. در صورت لزوم شبکه باید عمود بر جهت
حرکت و فضای باز آن از 2 سانتیمتر کمتر باشد.
در حریم معابر،
باید از کاشت گیاهانی که میوه یا صمغ آنها موجب لغزندگی سطح معبر را فراهم خواهند
ساخت یا گستردگی شاخ و برگ آنها مانع حرکتی ایجاد خواهند کرد، خودداری شود.
پیشبینی پل
ارتباطی بین پیاده رو و خیابان در تقاطعها و امتداد کلیه خطکشیهای عابر پیاده ضروری
است. عرض پلهای ارتباطی که در امتداد مسیر پیاده رو نصب میشوند، برابر عرض پیاده
رو باشد. حداقل عرض پلهای ارتباطی عمود بر مسیر پیاده رو 150 سانتیمتر باشد.
در محل تردد
افراد معلول و در مکانهای خاص آنها ایجاد خطکشی عابر پیاده با علامت بینالمللی
افراد معلول الزامی است.
خرید کاشی مراکشی در تهران
در مسیر خطکشی
عابر پیاده حذف جدول و جزیره های وسط خیابان الزامی است.
به منظور پیاده
شدن افراد معلول از وسیله نقلیه سواری و نیز سوار شدن آنان در خیابانهای اصلی شهر،
ایجاد خلیج (پیشرفتگی سوارهرو در پیاده رو) به عمق حداق 5/3 متر و به طول حداقل 12
متر باارتباط مناسب با پیاده رو الزامی است. محل انتظار مسافر با اتوبوس باید هم
سطح با کف اتوبوس باشد.در این ایستگاه ها پیشبینی سزپناه، حفاظ مناسب، نیمکت و
صندلی با ارتفاع 45 سانتیمتر و با دستگیره به ارتفاع 70 سانتیمتر از کف الزامی است.
محل عبور عابر
پیاده در سوارهرو باید بهسازی و به صورت خطکشی با حداقل عرض 150 سانتیمتر و قابل
دسترس به پیاده رو شود.
سطح پلها باید
از مصالح سخت و ثابت و غیر لغزنده باشد و در صورت وجود پلهای فلزی شیاردار چنانچه
فاصله شیارها بیش از 2 سانتیمتر باشد باید با مصالح سخت پر شود.
برای هشدار به
نابینایان از وجود موانع در پیاده رو، تعبیة علایم حسی در کف به شعاع 90 سانتیمتر
از مانع الزامی است. ضمناً رنگ این موانع باید متضاد با محیط باشد.
فروش کاشی هفت رنگی
در محلی که
تعدادی اتاقک تلفن عمومی تعبیه گردیده است، باید حداقل یم تلفن عمومی قابل دسترس
برا یاشخاص استفاده کننده از صندلی چرخدار و یک تلفن عمومی برای اشخاص استفاده
کننده از صندلی چرخدار و یک تلفن عمومی برای اشخاص با شنوایی کم، مجهز به سیستم
تقویت کننده صدا اختصاص داده شود.
فروش کاشی سنتی