فضای پارکینگ
کتابخانه باید به گونه ای طراحی شود که افراد معلول بر روی صندلی چرخدار بتوانند
بدون هیچ گونه زحمت و خطری برای خود و دیگران به اتومبیل خود وارد و خارج شوند. در
ضمن محل توقف اتومبیل نیز به شیبی در حدود 8 %نیازمند است
فروش کاشی گنبد
سطح شیبدار:
سطوح شیبداری که
بتواند پاسخگوی نیاز معلولین باشد، بایستی دارای عرض، طول، شیب و نرده های کمکی
مناسب باشد و نیز سطح آنان از موانع عاری باشد. در صورتیکه سطح شیبدار طولانی باشد
باید از پاگرد استراحتی استفاده کرد. معلولین روی صندلی چرخدار برای عبور و مرور
بر روی سطح شیبدار از میله های دستگرد تعبیه شده در دو طرف سطح شیبدار کمک می
گیرند. میله دستگرد نباید در ارتفاعی قرار گیرد که کارآیی خود را برای معلولین از
دست بدهد. ارتفاع مناسب میله دستگرد از کف شیبدار برای معلولین روی صندلی چرخدار
75 سانتیمتر مناسب می باشد. میله دستگرد نباید خیلی قطور باشد زیرا که در دست فرد
معلول جای نگرفته و نه تنها کمکی به او نمی کند، بلکه خطر آفرین نیز می تواند
باشد. حداکثر قطر میله باید 5/3 سانتیمتر باشد. حضور این میله ها با استاندارهای
گفته شده، در طراحی سطوح شیبدار الزامی است استاندارد شیب ورودی نیز همانند شیب
مسیرها می باشد. در ضمن جنس کف مسیر نیز باید مورد توجه قرار گیرد.
کاشی مراکشی فروش در تهران
آسانسورها و
بالابرهای مکانیکی:
آسانسورها تنها
وسیله مناسب جهت جابه جایی معلولین به صورت عمودی و دسترسی آنان به سایر طبقات می
باشند. آسانسورها باید گنجایش یک صندلی چرخدار با یک نفر همراه را داشته باشند،
حداقل فضای داخل آسانسور110x140 سانتیمتر می باشد عرض ورودی آسانسور باید با عرض صندلی
چرخدار تناسب داشته باشد که عرض 80 سانتیمتر مناسب می باشد. در فضای ورود به داخل
آسانسور نباید فاصله زیادی بین فضای بیرونی و درونی آسانسور وجود داشته باشد.
همچنین آسانسور بایستی به گونه ای طراحی گردد که بالاتر از کف راهرو توقف ننماید،
سرعت باز و بسته شدن درب آسانسور با توجه به کند بودن حرکت معلولین بر روی صندلی
چرخدار باید مورد توجه قرار گیرد. نیز باید در مورد محل قرار گرفتن دگمه های
آسانسور محدودیت این افراد را مد نظر داشت. ارتفاع دگمه های کنترل نباید بیش از
140 سانتیمتر باشد.
با قرار دادن
بالا بر مکانیکی در جوار یک یا دو پله که در ورودی ساختمان قرار دارند، می توان
مشکل معلولین روی صندلی چرخدار را حل نمود. بالابرها به طور کلی به دو دسته
بالابرهای عمودی و بالابرهای پله ای تقسیم می گردند البته استفاده از بالابرها در
منازل بیش از مکان های عمومی توصیه می گردد و شاید این بالابرها در ساختمان های
عمومی کاربرد مطلوب مورد نظر ما را برآورده نسازند.
درب ورودی:
موانع موجود بر
سر راه ورود معلولین جسمی به ساختمانهای عمومی نباید صرفا با تخصیص ورودی فرعی به
آنان حل شود، بلکه باید با مناسب سازی یکی از ورودیهای اصلی برای معلولین، رفع
گردد. در برخی از ساختمانها کم بودن عرض درب ورودی و یا وجود درب دیگری پس از درب
ورودی اصلی آن هم با فاصله نامناسب و کم، موجبات مشکل را برای این افراد فراهم می
سازد. در صورت ممکن نباید از آستانه در محل های ورودی استفاده کرد ولی در صورت
نیاز آستانه قابل عبور برای صندلی چرخدار حداکثر 5/2 سانتیمتر می باشد. ورودیهایی که به صورت درب یک لنگه و دارای فضای ورودی
هستند باید حداقل 120 سانتیمتر و حداکثر 150 سانتیمتر عرض داشته باشند. در ضمن
ورودیهایی که به صورت درب دولنگه و نیز دارای فضای ورودی هستند باید حداقل 120 و
حداکثر 160 سانتیمتر عرض داشته باشند ورودی ساختمان باید در ارتباط بلاواسطه با
آسانسور طبقات باشد و فاصله بین ورودی و آسانسور باید بدون مانع باشد
پنجره ها:
به دلیل در نظر
نگرفتن دید افراد با معلولیت جسمی- حرکتی که بر روی صندلی چرخدار قرار دارند، نحوه
جایگیری پنجره ها و وسعت و ارتفاع آنها به گونه ای است که این افراد هیچگونه دیدی
نسبت به بیرون ساختمان ندارند و چنین طراحی موجب تأثیرات سوء بر روح و روان آنان
می گذارد. ارتفاع دید معلولین در حدود 130 سانتیمتر می باشد، در نتیجه پنجره هایی
با ارتفاعی بیش از این کارآیی لازم برای آنان را ندارد. حداکثر ارتفاع پنجره از کف
60 سانتیمتر می باشد. نیز دستگیره پنجره ها باید در ارتفاع مناسب تعبیه گردند تا
دسترسی به آنها جهت کنترل هوا در دسترس معلولین باشد. حداکثر ارتفاع دستگیره پنجره
از کف بایستی 120 سانتیمتر باشد و نصب دستگیره های بلندی که به صورت اهرمی باز شوی
پنجره را تغییر می دهند، می تواند برای معلولین مناسب باشد.
کف پوش کتابخانه:
به هیچ عنوان
نباید از کفپوشهایی که دارای پرز بلند هستند در محیط کتابخانه استفاده کرد. کف
کتابخانه نباید ناهموار، لغزنده و همراه با مانع باشد.
فروش کاشی مسجدی