در مورد سطح پیاده رو ها نیز بایستی از سطوح با لغزندگی به طور جدی خودداری کرد زیرا که لغزندگی آنها در فصل زمستان دو چندان شده و خطرات بسیاری به همراه خواهد داشت. باید از کف های خاکی یا پوشیده از سنگریزه نیز اجتناب کرد زیرا که در کف های پوشیده از سنگریزه یا گراول، صندلی چرخدار پس از مدتی کوتاه به دلیل متراکم شدن سنگریزه ها در اطراف چرخها از حرکت می ایستند. کف پوش هایی نیز که در زیز پا جا به جا می شوند و یا اینکه ناهمواری دارند نیز مناسب نمی باشند در نتیجه پوشاندن کف پیاده رو با مصالح سخت و غیر لغزنده مانند آسفالت و بتن مناسب می باشد.

کاشی مراکشی

شیب مسیر:

شیب زیاد طولی باعث می شود که هر حرکت صندلی چرخدار به سمت بالای شیب، آن را به سمت پایین براند .در حرکت به سمت پایین نیز شیب موجب می شود که فرد معلول کنترلی بر روی صندلی خود نداشته باشد و حادثه آفرین شود.

شیب زیاد عرضی نیز موجب عدم تعادل در چرخهای صندلی چرخدار گشته و اختلاف ارتفاع در چرخهای دو طرف صندلی، لغزش و سقوط فرد معلول را به دنبال خواهد داشت. شیب مناسب طولی 5 %و شیب مناسب عرضی حداکثر2 %می باشد که باید در ساخت معابر دقت کرد. شیب مناسب جهت پیوستگی پیاده رو و خیابان بایستی حداقل 5 %و حداکثر8 %باشد