مدل بین المللی شدن Uppsala که به عنوان مدل U نیز شناخته می شود توسط تعدادی از محققین دانشگاه Uppsala ایجاد شد.[1]شاید از تئوری فرآیندی بیشترین استفاده جهت توضیح بین المللی شدن شرکت ها شده است.که این تئوری ریشه در مشاهداتی دارد، که از یک شرکت سوئدی که طی چندین مرحله در دهه 1970 بین المللی شده بود،بدست آمده است و نیز تئوری رفتار سازمانی و تئوری پنرس در مورد رشد شرکت ها از مبانی نظری این تئوری هستند.مطابق تئوری فرآیندی،بین المللی شدن به عنوان یک فرآیند که از چندین مرحله مختلف تشکیل شده است در نظر گرفته می شود.[2]
بر طبق این تئوری زمانیکه شرکت ها با بازارهای بین المللی روبرو می شوند،در ابتدا اطلاعات ناقص است و شرکت در یک وضعیت عدم اطمینان است.اما به تدریج در طی یک فرآیند تکاملی در بازارهای خارجی رشد می کند و شرکت از مرحله ای به مرحله دیگر، که مستلزم تجربه بین المللی بیشتر است،وارد می شود.به موازاتی که فرایند بین المللی شدن تکامل می یابد و دانش شرکت در مورد بازارهای بین المللی افزایش می یابد،تعهد منابع در بازارخارجی افزایش می یابد
مدل بین المللی شدن U بیان می کند که درگیری شرکت در یک بازار خاص براساس یک زنجیره استقرارتوسعه می یابد
تئوری بین المللی شدن شبکه
تئوری بین المللی شدن شبکه می تواند به عنوان امتدادی از تئوری فرآیندی بین المللی شدن در نظر گرفته شود.تئوری بین المللی شدن شبکه،بازارهای صنعتی رابه عنوان شبکه ای از شرکت ها در نظر می گیرد.ریشه این تئوری ،تئوری وابستگی منابع است.فرضیه این تئوری این است که عوامل،مانند شرکت،بر منابع کنترل شده توسط دیگران وابسته هستند.برای دسترسی به این منابع ،شرکت باید با دیگران رابطه برقرار کند،که یک فرآیندی منابع بر است.هدف شرکت باید بقا باشد و بین المللی شدن به عنوان روشی برای ارتقاء سودآوری در نظر گرفته می شود.
تفاوت اساسی تئوری فرآیندی و شبکه این است که در تئوری شبکه واحد تحلیل شده یک شرکت منفرد نیست؛بلکه روابط بین عوامل مختلف مانند رقبا،عرضه کنندگان،مصرف کنندگان و توزیع کنندگان که همه با هم به عنوان یک شبکه در نظر گرفته می شوند ،مورد بررسی قرار می گیرد.[6]همچنین تئوری شبکه فرض می کند که دانش بازار،تعهد بازار را تقویت می کند و بر عکس.در این حالت دانش و تعهد بازار،دیدگاهی از شبکه در نظر گرفته می شود.
تئوری شبکه،بین المللی شدن یک شرکت را به عنوان پدیده ایجاد،توسعه و کاربرد روابط در شبکه خود،در بازار های جهانی در نظر می گیرد.سه روش عمده برای حضور در بازار های جدید و ایجاد ارتباط با منابع جدید وجود دارد:
1 ایجاد یک رابطه جدید با یک عامل در یک کشور خارجی،جائیکه شرکت هنوزهیج فعالیتی به طور مستقیم یا از طریق شبکه انجام نداده است.
2 انجام تعهدات اضافی در شبکه های خارجی که اکنون عضو است.
3 افزایش توازن بین مو قعیت های شرکت در انواع شبکه ها.
تئوری بین المللی شدن کسب و کار جدید
نیاز به نگرش جدید در مورد بین المللی شدن شرکت ها ،زمانیکه تئو ریهای بین المللی موجود، بوسیله 5 شرکتهای جهانی زاده شده ،به چالش کشیده شد،تایید شد.این شرکت ها در نتیجه پیشر فت های اخیر در جهانی سازی و تکنولوژی ایجاد شدند.این شرکت ها بعنوان شرکت هایی تعریف می شوند که سعی می کنند مزیت رقابتی رابا استفاده از منابع موجود کسب کنند و ستاده های خود را بر مبنای جهانی ،از روز اول بوجود آمدن،به فروش برسانند.
برخی از این شرکت ها،کمی پس از شروع، از فرصت های فروش در بازار های بین المللی بهره می گیرند و بین المللی شدن را به سرعت تجربه می کنند،عوض اینکه به صورت تدریجی بین المللی شوند.به عنوان مثال ولچ و لوستارینن(1998) دریافتند که شرکت های کوچک انگلیسی،شرکتهای تازه تاسیس شده استرالیایی و سوئدی از برخی از مراحل بین المللی شدن اجتناب کرده اند.به نظر می رسد این شرکت ها با سرعت شگفت انگیزی یک استراتژی سرمایه گذاری مستقیم خارجی را در بازارهای خارجی بکار برده اند.این نشان می دهد که فرآیند بین المللی شدن الزاما یک فرآیند منظم نیست،بلکه اغلب نامنظم است.مراحل یا استراتژی های اتخاذ شده تحت تاثیر فرصت هاو تهدیدات نا منظم و غیر قابل کنترل که برای شرکت پیش می آید،است.به علاوه عامل مهم دیگر نقش رهبران اصلی یک کار بین المللی در اتخاذ استراتژی بین المللی شدن است. کسب و کارهای جدید بین المللی به عنوان یک گرایش کارآفرینی در زمینه بین المللی در نظر گرفته می شو ند.کارآفرین بعنوان نیروی جلو برنده در پس بین المللی شدن شرکت در نظر گرفته می شود. این گرایش بر کارآفرین، تیم کارآفرینی و ویژگی های شخصی آنها ،بر تشخیص فرصت ها ،بر سبک های مدیریت و رهبری و بر انطباق کسب و کار موجود یا کارآفرینی درون سازمانی تمرکز دارد