افزایش فزاینده اهمیت اقتصادی فنآوریهای اطلاعات در ارتباطات در سطح جهانی بـه وضـوح بـه وسیله مثال صنعت نرم افزار نشان داده میشود. برنامه ریزان در کشورهای کمتر توسعهیافته مانند هند، روسیه و همپیمانان قبلی آن در اروپای شرقی، فلسطین اشغالی میتوانند بـه عنـوان کارمنـدان عـادی شرکتهای چندملیتی کار کنند بدون آنکه کشور خود و یـا حتـی خانـه خـود را تـرک نماینـد. ایـن برنامهریزان که آشکارا شهود «مرگ فاصله ها» هستند کدهای کامپیوتری را بر روی رایانه خود در میان می گذارند. آنان قادرند در اقتصاد اطلاعات شرکت نمایند نه به ایـن دلیـل کـه در کشـوری صـنعتی زندگی میکنند و نه به این دلیل که آخرین فنآوریهای پیشرفته را در اختیار دارند بلکه بـه دلیـل آن که آموزش مناسبی داشتهاند. این مثال، بسیاری از مسائل اساسی عصر اطلاعات را در رابطه با دنیـای در حال توسعه، روشن مینماید.اینترنت به خصوص در تسهیل و حمایت از الگوی جدید و هر چـه پرطرفدارتر توسعه بسیار مناسب است الگویی که شبکه های دانش نامیده میشود. این شبکه ها، مـردم و مؤسسات را از تمامیط قسمتهای دنیا و تمامی طبقات جامعه گردهم میآورد. شبکه های دانش در عرصه توسعه در خدمت کشف دانش جدید و اعمال آن برای پیشـرفت کشـورها و منـاطق در حـال توسعه است. کلید موفقیت اولیه و رمز پرطرفدار بودن آنها در تحقق و ادراک این موضوع اسـت کـه تمامی شرکت کنندگان، چه مردم و مؤسسات شمالی و چه جنوبی، میتواننـد و مـیبایـد از یکـدیگر بیاموزند و باید فنآوری و ظرفیت ایجاد دانش، جمعآوری و انتقال آن را کسب نمایند.