آرامگاه شاه اسماعیل اول مابین مزار برجی شکل شیخ صفی و حرمخانه (مقبره صفی الدین) قرار دارد و به نظر می رسد بنایی است که بعداً به این مجموعه الحاق گردیده است. این آرامگاه که با نام گنبد شاه اسماعیل شناخته می شود مدفن شخصی است که دولت صفوی را بنیانگذاری، مذهب تشیع را تثبیت و به طور مقتدرانه ای حدود ربع قرن حکومت نمود. قسمت فوقانی مقبره شامل یک استوانه آجری است که به طرز نامناسبی بر روی یک قاعده آجری که اضالع آن نامنظم است نهاده شده است. استوانه فوقانی دارای قطری بزرگ تر از قاعده منشوری شکل زیرین است. تمام قسمت فوقانی مقبره از قاعده استوانه تا زیر علم که در رأس گنبد قرار دارد با ترکیبی از کاشی های هفت رنگ وکاشی های معرق و معقلی پوشیده شده است. بدنه خارجی گنبد در قسمت استوانه آجری با کاشی های آبی و فیروزه ای و حاشیه باالی ساقه و پوشش گنبد با کاشی های به رنگ مشکی، سفید، فیروزه ای، زرد طالیی و آبی کبود پوشیده شده است و این کاشی ها با چیدمان هنرمندانه ای به صورت طرح های لوزی گنبد را دور می زنند. بدنه داخلی گنبد با تزئینات عالی نقاشی آراسته شده که به نظر می رسد این تزئینات متعلق به زمان شاه عباس اول باشد که لوبرون نیز به این تزئینات اشاره کرده، گنبد آرامگاه شاه اسماعیل با تزئینات طال پوشیده شده است. دیوار مقبره در داخل تا ارتفاع 61/1 متر با کاشی هفت رنگ آبی الجوردی و تیره زرنگار و نقوش شاخ و برگ و گل های طالیی تزئین گردیده و بر فراز قسمت کاشیکاری یاد شده حاشیه ای مرکب از نقوش گل پیچک و گل های شاه عباسی که یک در میان بر عکس هم قرار گرفته اند وجود دارد. حاشیه دیگر مرکب از یک نوار کتیبه ثلث سرتاسری است که در باالی آن یک حاشیه تزئینی دیگر با نقوش قرار گرفته است، به عبارتی کتیبه یاد شده در بین دو حاشیه تزئینی، زیبایی خاصی به خود گرفته است. کف مدفن شاه اسماعیل نیز با کاشی های هفت رنگ ساده از نوع کف مقبره شیخ صفی مفروش گردیده است و متعلق به عصر کنونی )21-22 :1949 ،یوسفی.)است

اجرا کاشی کاری مسجد و حسینیه