توسعه شهرها و برون رفت تدریجی آنها از بافت سنتی و طبیعی، چشم اندازهای زیبـای منظـر شـهرهای گذشـته را از انـسان دریغ کرده و آرامش دلپذیر مطلوب وی در غباری تیره از زندگی مصنوعی به فراموشی سپرده شـده اسـت. نمایـشی کـه شـهرها عرضه می دارند- علیرغم پیش پاافتادگی منظر ارائه شده- می تواند خوشایندی خاصی را سبب شود. بنابر موقعیت هـا و افـرادی که به هر نحو احساسی از هنر، زیبایی ادراک فضا را در می یابند، صحنه ها دارای نمودهایی متنوع می گردند؛ افـزون بـر ایـن، شهر در هر نوع نور و رنگ، و از طریق همه زمان ها رخساره می نماید.
کارگیری فضای سبز و جلوه های رویایی آن درسیمای شهرها، علاوه بـر پیامـدهای مطلـوب اکولـوژیکی و ارضـای عواطـف و احساسات آدمی، طبیعت – این حلقه گمشده در زندگی مصنوع و آکنده از بافت های ناهمگون و بی هویت امروزین- را دوباره به شهرهایمان پیوند می زند و در این میان، عناصر بصری در طراحی مناظر شهری و فضای سـبز- گیـاه، آب، نـور، رنـگ و ...- بـه عنوان فضایی اجتماعی برای رفع نیازهای تفرجی و بهبود ایمنی آنها، نقشی انکار ناپذیر در ایجـاد تعـادل روانـی افـراد بـالاخص معلولین و ناتوان های جسمی- حرکتی دارند.
مقاله حاضر، اندک تلاشی است در راستای ایجاد زیبایی عملکردی با شناخت قابلیت های حسی و ویژگی های بصری عناصـر موجود در طراحی منظر برای رسیدن به یک روش منسجم و علمی در ایجادچشم اندازهایی بـدیع و چـشم نـواز از فـضای سـبز درمناظر شهری وزمینه سازی برای آرامش روحی و روانی تمامی افراد جامعه.
بورس فروش کاشی سنتی