هدف اصلی پژوهش
همانطور که از عنوان آن بر می آید احیا و مناسب سازی فضاهایی است که در انتظار
تعریض خیابان بدون استفاده رها شده اند.این مسأله در درجه اول نیازمند بررسی و
تحقیقی بر روی این فضا ها و وضعیت آن ها می باشد و پس از آن باید راهبرد ها و
راهکارهای مناسبی،جهت مناسب سازی آنها و تعیین نقش یا نقشهایی برای آن ها ارائه
گردد.
اما از اهداف
دیگری که دردل پژوهش نهفته اند می توان به ایجاد زمینه مناسب برای حضور بیشتر گروه
های کم توان در سطح جامعه و برقراری ارتباط بین آن ها و شهروندان از یک سو و ایجاد
علق خاطر به شهر و فضاهای عمومی از سوی دیگر اشاره نمود ، که با گسترش فضاهای باز
شهری می توان به این مهم دست یافت.
پیشینه
فضای باز شهری
به عنوان عرصه تجمع انسان ها،فعالیتها و رفتارها،در یک کلام رویداد های مختلف عمل
می نماید . رویدادهایی که در گذشته حادث شده و در خاطرات جمعی و فردی ثبت می شوند،
وقایعی که در حال حاضر در زندگی روزمره شهروند نقش ایفا کرده و همچنین امیال و
توقعاتی که از آن مکان برای بهبود زندگی جمعی اش تصور می کند. آنچه در دانش طراحی
شهری برای فضای باز شهری ارزش می باشد نقش اجتماعی و تعاملی است که این فضا در
زندگی جمعی شهروندان ایفا میکند.بررسی تاریخی شهرهای مغرب زمین نیز شاهدی است بر
این ادعا. از دوران یونان باستان تا قرن بیستم شهروند اروپایی مهمترین و مردمی
ترین رویدادهای جمعی خودرا در میدان برگزار میکرد. واژه یونانی آگورا و رومی فوروم
به معنای تجمع شهروندان بود. پلازا و انواع فضاهای مشابه درمیان اقوام اروپایی ،
خواه انگلیسی، آلمانی یا فرانسوی و مانند این ها قلب تپنده شهر و محل گردهمایی و تعامل اجتماعی بود.
از سوی دیگر
سابقه فضاهای باز شهری در ایران به فضاهای باز وسیعی برمیگردد ، که دارای محدوده
ای محصور یا کما بیش معین بودندو درکنار راه ها یا درمحل تقاطع آن ها قرارداشته و
دارای کارکردی ارتباطی ، اجتماعی ، تجاری ، ورزشی ، نظامی یا ترکیبی از دو یا چند
کارکرد مزبور بودند و میدان نامیده می شدندو نیز میدانها ی کوچک ، بخصوص میدانهای
کوچک ارتباطی درون محله های مسکونی که میدانچه نام داشتند.
اما از سوی دیگر
فضاهای پنهان شهری،عرصه های غیر قابل قبولی هستند که محتاج به طراحی مجدد می
باشند.این فضاها هیچ تأثیرمثبتی براطراف خود و یا شهروندان نمی گذارند،بیشتر آن ها
بدون هیچ مرز مشخصی تعریف نشده اندودربرقراری ارتباط حساب شده بین عناصر شکست
خورده اند این درحالی است که آن ها می توانند مجموعه ای از فرصتهای ارزشمند به جهت
تعریف و نوسازی فضاهای
شهری در اختیار طراحان قرار دهند.
و سرانجام این
که در سال های اخیردرشهرهای بزرگ اروپای غربی که سابقه اغلب ساختمان ها به چند قرن
می رسد|بیشتر مراکز عمومی با خرج های بسیار گزاف جهت تهیه سطح های شیب دار و
آسانسور و راهروهای عریض برای معلولین قابل رفت و آمد شده است.بعد از جنگ جهانی
دوم اغلب ساختمان های و بزرگ عمومی با توجه به امکانات معلولان ساخته شده و بهترین
مثال این نوع ساختمان ها مرکز سازمان بهداشت جهانی (
O.H.W (در ژنو|عمارت یونسکو درپاریس|محل سازمان ملل متحد ( N.U (در نیویورک است که هر معلول می تواند در روی صندلی
چرخدار خود به راحتی در تمام اتاق ها و سالن ها رفت و آمد داشته باشد و حتی در پشت
بام ساختمان ها به تماشای مناظر این شهرهای زیبا بپردازد.
بنا بر این
امروزه|ضمن پرداختن به مراحل درمانی آموزشی و حرفه ای معلولان|سعی می گردد با توجه
به وضعیت خاص جسمانی آن ها به مطالعات و تحقیقات قابل توجهی در برنامه ریزی های
شهری بپردازند|زیرا تجربیات جهانی ثابت نموده است که بازتوانی و دستیابی معلولان
به استقلال در زمینه های زندگی فردی و اجتماعی بدون سازگاری محیط زیست شهری غیر
ممکن می باشد.
بدیهی است محیط
زیست شهری از اهمیت خاصی درزندگی اجتماعی و فردی معلولان بر خوردار می
باشد|سازگاری محیط زیست شهری به فرد معلول اجازه می دهد تا بتواند از یک زندگی
اجتماعی مناسب برخوردار گردد.حال آنکه محیط زیست نا مناسب به نوعی از انحا امکان
یک زندگی اجتماعی مطلوب را از فرد معلول گرفته و به مرور باعث انزوای وی می
گردد.منزوی شدن معلولان و به بیان ساده تر کنار گذاشته شدن آن ها به عنوان یک فرد
فعال|بدون شک خود زمینه ساز یک سری اشکالات روحی و روانی دیگر نیز خواهد بود.بدین
جهت اندیشیدن به معلولان و در نظر داشتن این درصد قابل توجه از افراد اجتماع|در
مراحل مختلف برنامه ریزی های شهری|از اصول اولیه یک طرح موفق می باشد.
شورایعالی
شهرسازی و معماری ایران در جلسه مورخ 8/3/68 پیشنهاد وزارت مسکن و شهرسازی در
ارتباط با رفع موانع شهرسازی و معماری در عبور و مرور | دسترسی به اماکن و فضاها و
تجهیزات عمومی شهری بمنظور تامین امکان شرکت افراد دارای معلولیت های گوناگون جسمی
در زندگی روزمره جامعه را تصویب نمودکه در اینجا مواردی که به فضاهای شهری اشاره
دارند می آید:
1 -از این
تاریخ در کلیه طرح های آتی و در دست تهیه شهرسازی|شهرک سازی و مجتمع های مسکونی و
ساختمانی سراسر کشور اعم از این که توسط دستگاه های دولتی و وابسته به دولت و شهر
داری ها و یا بخش خصوصی تهیه گردند|رعایت ضوابط مطلوب طراحی فضای شهری که شامل
ضوابط برنامه ریزی و طراحی برای تسهیل حرکت معلولان در سطح شهر می باشد الزامی
بوده و کلیه مراجع مسئول تهیه|بررسی و تصویب و اجرای طرح های توسعه شهری| شهرک
سازی و مجتمع های مسکونی و ساختمانی موظفند در مراحل مختلف تصویب و صدور پروانه و
نظارت ضوابط مذکور را رعایت نمایند.
2 -به
منظور رفع موانع شهری موجود لازم است که اصلاحات مناسب سازی معابر فورا" و تا
قبل از تهیه و یا تجدید نظر در طرح های توسعه شهری به منظور نزدیک تر کردن شرایط
موجود به استاندارد
توسط مراجع مسئول عمران شهری با توجه به اولویت هر یک به اجرا در آید.
بورس کاشی سنتی