معماری کنزو تانگه (1) «موزه یادبود بمبارن اتمی(سال 1952)»

[هر چقدر هم که ادعا کنیم که به پیلوتی کاربرد (function) اجتماعی داده ایم اگر آنجا مکانی تاریک و خف باشد و یا مکانی کثیف باشد آنجا پیلوتی نیست . پیلوتی باید فضایی باشد که معنای پیلوتی را منتقل کند، بر قلب وروح انسان اثر بگذارد، وبدن انسان را به حرکت درآورد. پیلوتی باید مکانی باشد که اتحاد و یکپارچگی جامعه را به نمایش می گذارد. معنای پیلوتی باید ازمرزبندی(محدویتی ) هایی که دیوار ایجاد می کند رها شود وباید کالبدی متوازن داشته باشد که به راحتی و قدرتمندانه بار ساختمان روی خود را تحمل می کند. و این خودش یکی از ویژگی های پیلوتی می باشد که با کاربرد اجتماعی پیلوتی ارتباط نزدیک دارد.]

[فضاهای معماری که کاربرد زیستی دارند زیبایی را خلق می کنند. و این تنها با نظم است که می توان با آن کارایی فضاهای معماری را به انسان ها منتقل کرد. برای همین است که می توان گفت « زیبایی در چیزی است که کاربردی (functional) است.»] کنزو تانگه (از کتاب« واقعیت و خلاقیت کنزو تانگه 1945 تا 1958 » انتشارات بیجوتسو شوپان سال 1966)

موزه یادبود بمبارن اتمی مکانی است برای حفظ و نمایش مدارک وآثار بمبارن اتمی هیروشیما با آرزوی عدم تکراراین فاجعه بشری .این موزه جزئی از مرکز صلح هیروشیما می باشد که در وسط پارک صلح که به همین منظور ساخته شده است قرار دارد. پارک صلح هیروشیما به عنوان هسته مرکزی شهر طراحی شده است و درآن بجز تأسیسات یادبود جان باختگان بمب اتمی مراکز مختلف فرهنگی ورزشی ایجاد شده است. مسئول طراحی مستر پلان پارک بعلاوه مرکز صلح کنزو تانگه می باشد. که درمیان آنها موزه یادبود بمباران اتمی (1952) هم از دیگاه معماری و هم از دید اجتماعی دارای ویژگی و اهمیت خاصی است.

موزه یادبود بمبارن اتمی ساختمانی است با پلانی مستطیلی شکلی که طول شرقی غربی آن 5 برابر عرض شمالی جنوبی آن بوده و موازی با خیابان صلح که درفاصله 100متری جنوب ساختمان موزه قرار دارد . طبقه همکف را بصورت یک پیلوتی کاملا باز و بدون هیچ دیواربا ستونهای بزرگ با ارتفاع 6 متر که فاصله بین آنها ( سپان ) در بیشترین حالت به 10500میلیمتر میرسد است. بصورت مکانی باز در میان پارک صلح قرار گرفته و از لحاظ کاربردی جزئی از فضای عمومی پارک می باشد. 2راه پله در شرق و غرب ساختمان امکان ارتباط با ساختمان موزه که به مانند جعبه ای معلق در میان زمین و آسمان است را فراهم می کند. طراحی ساختمان بصورتی است که بازدید کننده از یکی از راه پله ها وارد موزه بشود وبعد از دیدن موزه دیگر راه پله را برای خروج برگزینند.

بزرگترین ویژگی این ساختمان استفاده از پیلوتی به عنوان یک مکان کاملا عمومی و اجتماعی در شهر می باشد. با مطالعه در آثار تانگه به راحتی می توان دریافت که اوهمواره می کوشیده تا مرز میان ساختمان وشهر را از میان بردارد. یا به عبارت دیگر ساختمان را تبدیل به شهر کند و شهر را تبدیل به ساختمان . او درطول نیم قرن زندگی حرفه ای برای رسیدن به این هدف راه های مختلفی را امتحان می کند که یکی از آنها دادن کاربردی اجتماعی، عمومی به ساختمان است تا شاید بتواند ساختمان را در حلالی به نام شهر حل نماید. موزه یادبود بمبارن اتمی یکی از اولین تلاش ها در این راه است که در آن بخشی از ساختمان تبدیل به یک مکان عمومی اجتماعی در شهر شده است که هرکس آزادانه می تواند از آن استفاده کند 28خرداد.

#کاشی سنتی

#کاشی مسجد

#کاشی تزئینی