یکی از عالی ترین نمونه‌های کاشیکاری دوره صفوی، مسجد شیخ لطف الله است که ساختش افزون بر 18 سال طول کشید. تمام نمای بیرونی گنبد، سردر، راهروی ورودی و گنبدخانه این مسجد پوشیده از کاشی های معرق است. این مسجد زیبا که کاشیکاری های آن را نقطه اوج هنر کاشیکاری ایران می دانند، در زمان خود یک مسجد عمومی نبود بلکه یک نمازخانه خصوصی به شمار می‌آمد که فقط خانواده سلطنتی و گروهی از بزرگان اصفهان امکان حضور در آن را پیدامی‌کردند.
این مسجد را شاه برای یکی از روحانیان بلندپایه دوره صفویه ساخت و آن شخص کسی نبود مگر «شیخ لطف الله میسی» از علمای جبل عامل لبنان که شاه دخترش را به همسری گرفت و این مسجد را برای تدریس و اقامه نماز جماعت توسط او بنا کرد. مسجد شیخ لطف الله در زمان صفویه بر خلاف مسجد جامع عباسی به روی خارجیان بسته بود و به همین خاطر وصف آن در سفرنامه ها و نوشته های خارجیان به ندرت دیده می شود.
تنها چیزی که نظر این عده را به خود جلب کرده، گنبد کم خیز و ظریف مسجد با کاشی‌هایی به رنگ نخودی است که به نوبه خود یک نوآوری جالب در معماری مساجد ایرانی به شمار می رود. در واقع، به علت ماهیت سلطنتی مسجد شیخ لطف الله، جسارت بیشتری در به‌کارگیری رنگ‌ها دیده می شود.
#کاشی_سنتی#کاشیکاری#گنبد#مساجد#آثار_باستانی#معماری_سنتی#کاشی#کاشی_مساجد#کاشی_حسینیه#کاشی_محراب #تولید_کاشی_سنتی#کاشی_سردرب#ساخت_کاشی_سنتی #کاشی_اسپانیایی##کاشی_گنبد#کاشی_هفت_رنگ
|